Geen categorie

En toen wist ik dat ik in actie moest komen

Mijn jongste dochter Evi was nog geen jaar en ik was langzaam aan het afbouwen met borstvoeding. Mijn hormonen vierde sindsdien hoogtij in mijn lichaam en ik zat hierdoor al een tijd niet goed in mijn vel. Dus had ik een dagje vrij genomen om even bij te tanken.  

Die ochtend waarop ik haar al hyperventilerend overdroeg aan de leidster van de crêche, een kusje gaf (Evi dan hè) en dat er de gedachte “ik zie je niet meer terug” door mijn hoofd flitste. Dat was het meest angstaanjagende moment in mijn leven.  

Als een donderslag sloeg hij in.   

Ik was zo verschrikkelijk bang geworden voor mijn gedachten dat ik letterlijk het vertrouwen er niet meer in had dat ik die dag zou doorkomen. Was zo bang om alleen te zijn en de controle te verliezen. 

Dat ik hier zelf een grote vinger in de pap had realiseerde ik me op dit moment nog niet. Het overkwam me vooral. En ik had geen idee hoe ik kon ontsnappen aan mijn eigen hersenspinsels die me zoveel angst aanjoegen.  

Waar kwamen deze nou toch vandaan? 

Waarom overkwam mij dit?  

Het leek wel of ik mijn verstand had verloren sinds ik moeder was geworden. En ik durfde dit met niemand te delen. Wat als ze zouden denken dat ik gek aan het worden was. Of erger dat ik een gevaar voor mijn meisjes zou zijn. En daar ging de piekermolen weer aan… 

Ik reed met tranen over mijn wangen naar huis en ben als een gek de badkamer gaan poetsen.  

Bezig blijven was voor mijn gevoel de enige optie om mijn verstand niet te verliezen.  

Dit was 8 jaar geleden. En achteraf het meest beslissende EN angstaanjagende moment in mijn leven. Hier is bij mij de knop om gegaan. Hier gaf mijn lichaam aan dat het genoeg was. Zo verder was gewoon geen optie.  

En in plaats van denken en vragen waarom overkomt mij dit nu toch, ben ik overgeschakeld naar hoe kom ik hier weer uit! 

Sindsdien ben ik altijd gefocust gebleven op het kraken van de code om mijzelf hiervan blijvend te verlossen. Zodat ik mij nooit meer zo onveilig zou hoeven te voelen. Zodat ik simpelweg kon vertrouwen op mijn eigen gezonde verstand.  En zodat mijn meiden een gelukkige, vrolijke en sterke mama zouden hebben. 

Dat is gelukt door de kennis te verzamelen die ik nu heb over het volledige hormoonstelsel. Weet dat jij dat ook kunt. Wees niet bang om uit te reiken voor hulp. Je bent niet overgeleverd aan je hormonen of aan de hersenspinsels die door pure angst worden gevormd. 

Wil je hier eens over sparren weet je dan welkom voor een gratis kennismaking.  

De deur staat voor je open. 

X Sarah

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *