Ik keek heel erg uit naar moeder worden, het leek mij het mooiste wat er was. Het moederschap leek mij zo ‘n aanvulling op het gewone leven. Zou in mijn mijn beleving zorgen voor zo veel meer verdieping dan gewoon alleen (maar) je leven leiden. De wens om zwanger te worden bestond bij mij al langer dan bij mijn partner. Ik was nl. in mijn vorige relatie al aangekomen op het punt van stoppen met de pil, maar toen werd ik verliefd op mijn huidige partner. Na 4 jaar wachten zijn we er samen voor gegaan en natuurlijk ben je dan niet in 1 keer zwanger. Na een half jaar zijn we gerustgesteld door de huisarts dat het gewoon een kwestie van door oefenen was en ja toen was ik ineens toch zwanger. Helaas kreeg ik toen een miskraam… maar een paar maanden later was het gelukkig weer raak en bleef de vrucht goed zitten! De bevalling was heftig maar goed, heel bijzonder om door te maken. Wat een oerkrachten komen er dan naar boven. De komst van zo’n kindje zorgt voor zoveel moois, alom vertedering, liefde en verbinding binnen de familie. Het moederschap was voor mij echt life changing. Ik wilde het helemaal goed doen. Mijn perfectionisme kwam uit alle hoeken en gaten naar boven. Kledingsetjes op kleur, zorgen voor structuur in de dag. Dat was echt al een hele opgave in het begin… ik was de hele dag bezig met voeden en kwam soms zelf niet eens aan douchen toe. De borstvoeding moest ik volhouden, ondanks hele pijnlijke tepelkloven. Ik cijferde mezelf echt helemaal weg. Hele dagen alleen thuis met je kind… vond ik altijd een zware taak… zo’n verantwoordelijkheid. Mijn studie toen weer oppakken bracht ook zo veel onzekerheid… dat was een lastige combinatie en daar ben ik dan ook mee gestopt. Ik kreeg steeds meer bewustwording dat ik niet de moeder was die ik voor ogen had. Ik was een stresskip en deed lelijk naar mijn man en kinderen. Ik had het gevoel dat ik er alleen voor stond, hetgeen me bang maakte. Omdat ik niet tevreden was met hoe ik mijn leven leidde ben ik hulp gaan zoeken. Bij een haptotherapeut heb ik de boosheid onderzocht en gewerkt aan mijn perfectionisme loslaten, bij Sarah een hormoonbalans programma gevolgd en een Creatix traject voor het omzetten van mijn vaste denkpatronen.

Door al deze stappen werd ik me steeds meer bewust dat zelfzorg eigenlijk bovenaan moet staan. Wat heb ik nodig? Waar heb ik behoefte aan? Hoe kan ik beter voor mezelf zorgen waardoor ik ook weer met meer liefde mijn kids kan opvoeden? Zorgen voor meer rust, betere voeding (glutenarm, suikervrij, lactose vrij, minderen met alcohol) en beweging.

Ik ben voor mezelf begonnen met een eigen haptotherapie praktijk. Ik maak elke dag keuzes wat wil ik? Neem meer ruimte in voor mezelf, ik geef meer geld uit aan mezelf. Ik doe zoveel mogelijk alleen maar dingen die ik leuk vind.

Wat ik aan mijn dochter wil meegeven dat het allemaal niet perfect hoeft en dat ze goed voor zichzelf mag blijven zorgen! En hulp erbij vragen is ok! Je hoeft het niet allemaal alleen te doen!

Dorien